پدیدارشناسی همسرگزینی دختران جوان در شهر مشهد

در هر جامعه‏ای برای گزینش همسر، بنا‌بر شرایط و مقتضیات آن جامعه، معیار‏ها و هنجارهایی وجود دارد. به بیان دیگر، همسرگزینی امری اجتماعی و تا حد زیادی تحت‌تأثیر ارزش‏های غالب در جامعه است. بیشتر تحقیقات انجام‌شده در این حوزه از استراتژی‏های قیاسی و روش‏های کمّی برای بررسی این پدیده بهره برده‏اند؛ در‌صورتی‌که این پدیده در تجربه زیستۀ عاملان اجتماعی ابعاد ذهنی و مصادیق عینی متنوع و در‌عین‌حال پیچیده‌ای دارد. بر این اساس، در مطالعۀ حاضر سعی شده است با رویکردی پدیدار‌شناختی به بررسی و بازسازی معنایی همسرگزینی به‌منزلۀ پدیده‌ای اجتماعی در میان زنان جوان پرداخته شود. این بررسی پدیدارشناسانه با مشارکت پانزده دختر جوان متأهل در شهر مشهد، که به صورت هدفمند گزینش شده بودند، انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که به‌طور‌کلی سه الگوی غالب برای گزینش همسر وجود دارد که عبارت‌اند از: سبک مبتنی بر الگوهای سنتی، سبک مبتنی بر تعاملات دوستانه، سبک بینابینی (تعاملات دوستانه تحت نظارت خانواده). همچنین، معیارسازی، کنترل معیار، انطباق‏یابی، پذیرش و گزینش نهایی بیانگر ابعاد اصلی و مشترک فرایند گزینش همسر از سوی مشارکت‏کنندگان در تحقیق بوده است.